De regio

Volgens het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties leeft in Namibië 49,1% van de bevolking van minder dan 1,25 US$ per dag. De Caprivi is dan nog eens de armste regio in het land met een mens Poverty Index (HPI) van 36 procent in vergelijking met een totale HPI gemiddelde van 24,7 procent voor Namibië. Slechte watervoorziening, een onderontwikkeld wegennet, gebrek aan moderne infrastructuur en de afstand karakteriseren het Caprivi regio.
Kinderen moeten hier vaak ver te lopen naar school, Daarom is er een uniek systeem van hostels ontwikkeld. Ouders bouwen hutten en tenten voor hun kinderen in de dorpen waar de scholen liggen en de kinderen wonen daar van maandag tot vrijdag. Ze brengen hun eigen voedsel en brandhout mee en koken hun eigen voedsel na school.
De kinderen hebben weinig perspectief en het perspectief dat ze zien, pakken we met twee handen aan.

Bukalo, waar we de school bouwen, ligt op bijna 1300 km van de hoofdstad Windhoek. Vanuit de centrale overheid is er daardoor haast vanzelfsprekend minder belangstelling voor deze uithoek.
Juist daarom heeft TASK dit gebied geselecteerd om haar ambitieuze schoolproject te realiseren.

De Caprivi is de meest noordoostelijke regio van Namibië. Ingeklemd tussen Angola, Botswana, Zambia en Zimbabwe heeft deze streek een heel ander uiterlijk dan het grootste deel van Namibië. Hier vindt u geen droge woestenij, maar een (vaak groen) deltagebied dat met water wordt gevoed vanuit Angola via de Kavango Rivier op weg naar de Okavango Delta in Botswana. De regenval tussen november en maart ligt normaliter twee keer hoger (circa 500 - 600 mm) dan in het droge zuiden.
In het oosten eindigt de Caprivi in de samensmeltende rivieren Chobe en Zambezi op het vierlandenpunt van Zambia, Zimbabwe, Botswana en Namibië. De mooiste safari's vinden in dit deel van de Caprivi plaats op de Chobe Rivier waar - vooral in het droge seizoen - talloze dieren naar het water komen om te drinken. De Zambezi stroomt vanaf dit punt naar de Victoria Falls.

Door al het water is de Caprivi een typische delta, een polder eigenlijk. De delta wordt gedurende de regentijd tussen november en maart regelmatig overstroomd door water. De overstromingen worden geaccepteerd, het land is dunbevolkt en de mensen die er wonen, hebben hun toevlucht gezocht in hogere gedeeltes van het land. Dijken zoals in Nederland (dat ook een delta is) zult u hier niet vinden, al kunt u zich op andere momenten best in Nederland wanen. Op sommige plaatsen dringt de vergelijking met de Biesbos zich echt wel op. Gelukkig wordt u meestal snel uit de droom geholpen: het geknor van een nijlpaard houdt u bij de Afrikaanse les!

Bewoning
Het leven in de Caprivi speelt zich af tussen de stadjes Rundu in het Westen - het begin van de Kavango & Caprivistrip en Katima Mulilo in het oosten. Beide plaatsen zijn typische plaatsen voor Afrika: uitgegroeide dorpjes die in elk geval enkele voorzieningen bieden aan banken, ziekenhuizen e.d. Katima Mulilo heeft een vliegveld, maar Air Namibia is de enige maatschappij die hier naartoe vliegt. De afstand tussen Rundu en Katima Mulilo is 520 kilometer. De weg tussen beide plaatsen is sinds een aantal jaren geasfalteerd - de B8 - waardoor de Caprivi veel makkelijker bereikbaar is geworden. Wel moet u altijd opletten of er niet opeens wild de weg oversteekt - de vrij migrerende dieren hebben hier altijd voorrang

Politieke onderhandelingen
De strip is de uitkomst van onderhandelingen in Berlijn tussen de Duitse en Engelse koloniale machten in 1890. De Duitsers wilden vanuit Namibië toegang hebben tot de Zambezi Rivier om niet verstoken te raken van transportmogelijkheden naar midden-Afrika. In ruil voor een eiland in de Noordzee gaven de Engelsen kanselier Leo van Caprivi zijn zin. De Caprivi-strip was geboren.
Tijdens de Apartheidsjaren - de jaren dat Zuid-Afrika over Namibië heerste - vormde de strip de ideale grens tegen aanvallen vanuit Angola. Duizenden Zuid-Afrikaanse soldaten werden hier gelegerd om Zuid-Afrika te beschermen tegen het oprukkende communistische (en zwarte) gevaar uit Angola. Voor veel mannen van 40 - 50 jaar vormt de Caprivi-strip een pijnlijke plek die hen herinnert aan een strijd die ze niet wilden voeren, in een land waar ze niet wilden zijn. De locale bevolking heeft evenmin goede herinneringen aan die tijd. Zij werden door de Zuid-Afrikanen geronseld om te infiltreren, spoor te zoeken en andere karweitjes op te knappen. U kunt rustig vragen stellen over deze periode, bijvoorbeeld aan uw ranger. Sommigen zullen uit eigen beweging over die periode vertellen.

De levensader Kavango
De levensader van de regio wordt gevormd door de Kavango Rivier (in Botswana wordt de rivier Okavango Rivier genoemd), die de grens vormt tussen Namibië en Angola. De Kavango ontspringt in de hooglanden van Angola en is de enige rivier in Afrika die niet uitmondt in de oceaan, maar in het bekken van de Kalahari. Halverwege de Caprivi steekt de rivier de strip over om bij de Popa Falls Botswana in te storten waarna de rivier de grote Okavango Delta vult. In deze Delta vormen talloze kanalen en meren de ideale omstandigheden voor vogels, nijlpaarden, krokodillen en zeer veel wild. Vanaf de Okavango stroomt het water het Kalahari bekken in en gaat - als het nog niet is opgedroogd - ondergronds.
De Kavango Rivier is voor de locale Caprivi-bevolking van groot belang. Tweederde van de bevolking in de streek (circa 115 000 mensen) leeft langs de rivier. Er wordt gevist voor de dagelijkse menukaart, in het weekend wordt de kleding er gewassen en op zondag vinden hier doopdiensten plaats.